ارزیابی تغییرات پروفایل بیوشیمیایی- لیپیدی خون و توزیع چربی بدن در مردان غیرفعال دارای اضافه وزن به دنبال پروتکل‌های تمرینی «تداومی هوازی» و «تناوبی پرشدت»

زمینه و هدف: چاقی اندروئیدی تهدیدی برای سلامت شهروندان به ویژه مردان در جامعه مدرن امروزی است. در راستای غلبه بر این تهدید، تحقیق حاضر به بررسی تغییرات پروفایل بیوشیمیایی- لیپیدی خون و توزیع چربی بدن در مردان غیرفعال دارای اضافه وزن به دنبال پروتکل­های تمرین تداومی هوازی (CAT) و تمرین تناوبی پرشدت (HIIT) پرداخته است. مواد و روش ها: تعداد 26 نفر از آزمودنیها با میانگین سن 1/6±3/45 سال، وزن 8/9±6/88 کیلوگرم، و درصد چربی کل بدن 7/5±3/32 درصد، در سه گروه CAT (8=n)، HIIT (9=n) و کنترل یا CO (9=n)، دوره مطالعه را تکمیل کردند. برنامه های تمرینی شامل 12 هفته HIIT و CAT به صورت هفته ای 3 جلسه بود. توزیع چربی بدن به روش DEXA و متغیرهای بیوشیمیایی- لیپیدی خون از طریق تحلیل نمونه خونی در ابتدا و پس از دوازده هفته مداخله تمرینی اندازه گیری شدند. یافته ها: وزن بدن، BMI، درصد چربی بدن و سطح LDL سرم در هر دو گروه تمرینی بطورمعنی داری کاهش یافت (05/0>P)، لیکن درصد کاهش در گروه CAT بطورمعنی داری بیشتر از گروه HIIT بود (025/0=P). دور کمر، WHR، درصد چربی تنه، درصد چربی اندروئیدی و نیز کلسترول کل، hs-CRP، و HDL سرم در گروه CAT بطورمعنی داری بهبود یافتند (02/0=P)، اما در گروه HIIT تغییر معنی داری نکردند. نتیجه گیری: مطابق با نتایج تحقیق حاضر پیشنهاد می­شود که تمرین تناوبی پرشدت اگرچه به لحاظ کسب منافع آمادگی جسمانی و قلبی عروقی، یک راهکار تمرینی سودمند(به لحاظ زمانی) و قابل مقایسه با تمرین تداومی در افراد بزرگسال غیرفعال دارای اضافه وزن است، لیکن، در مورد توزیع چربی بدن و سلامت لیپیدی خون، منافعی مشابه با تمرین تداومی با این نوع تمرینات حاصل نمی­گردد.